Ανάλυση των Δεκεμβριανών και της αντικομμουνιστικής ρητορικής στην Ελλάδα. Η συμπλήρωση 80 χρόνων από τα Δεκεμβριανά, τη σημαντική μάχη της Αθήνας, επαναφέρει στη δημόσια συζήτηση τις ποικιλόμορφες τοποθετήσεις γύρω από το γεγονός αυτό. Σε αυτό το πλαίσιο, έχει αναδυθεί ξανά ο σκληρός πυρήνας της ελληνικής αντικομμουνιστικής ρητορικής, ο οποίος επικεντρώνεται στην αντίληψη ότι η κομμουνιστική ανταρσία έπρεπε να κατασταλεί. Μία από τις πλευρές του πραγματικού τέλους της μεταπολίτευσης είναι ότι ο αντικομμουνισμός πλέον θεωρείται αυτονόητος. Στο παρελθόν, η αποχώρηση της Νέας Δημοκρατίας από τη συνεδρίαση αναγνώρισης της Εθνικής Αντίστασης ήταν θέμα σκανδάλου, ενώ σήμερα παραβλέπεται το γεγονός ότι ο κύριος κορμός της Εθνικής Αντίστασης ήταν το ΕΑΜ. Τα Δεκεμβριανά παρουσιάζονται τώρα ως η αντίσταση του εθνικού μετώπου απέναντι σε μια κομμουνιστική αριστερά που επιχείρησε να καταλάβει εξουσία που δεν της ανήκε.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η αφήγηση γύρω από τα Δεκεμβριανά παραλείπει πολλές κρίσιμες ιστορικές παραμέτρους. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, οι αστικές δυνάμεις είτε έφυγαν, είτε συνθηκολόγησαν, είτε συμμετείχαν σε δωσιλογικές πρακτικές. Αντίθετα, το ΕΑΜ, που εκπροσωπούσε τη λαϊκή βούληση, αναδείχθηκε ως πρωτοπόρος στις αντιστασιακές δράσεις. Επιπλέον, η πραγματικότητα που ονομάζουμε Εθνική Αντίσταση διαμόρφωσε θεσμούς που αντιπροσώπευαν την εξουσία των από κάτω.
Η κίνηση του εμφυλίου πολέμου δεν προήλθε από κάποια κομμουνιστική ανταρσία, αλλά από την αδυναμία των αστικών δυνάμεων να συμβιβαστούν με την ύπαρξη εναλλακτικών μορφών εξουσίας. Τα Δεκεμβριανά, αντί να είναι αποτέλεσμα κομμουνιστικής ανταρσίας, εκδηλώθηκαν επειδή οι ηγεσίες των αστικών δυνάμεων αντέτειναν την πραγματικότητα της πολιτικής εξουσίας που είχε κατακτηθεί.
Η μακρά αυτή ανάλυση των γεγονότων δεν είναι απλώς ιστορική αναδρομή, αλλά μια προσπάθεια να κατανοηθεί πώς η πολιτική αφήγηση διαμορφώνεται μέσα από τις πολιτικές ανάγκες και τις ιστορικές αναμνήσεις. Στη σύγχρονη εποχή, οι αστικές δυνάμεις φαίνεται να μην έχουν πια ανάγκη να αποδεχτούν τη ρητορική της εθνικής συμφιλίωσης που κυριάρχησε στο παρελθόν.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
