Νεαρές κοπέλες περασμένων δεκαετιών στην ορεινή Χαλκιδική, με όπλο τους τον αργαλειό, κερδίζουν την αποδοχή των συγχωριανών τους και πετυχαίνουν έναν καλό γάμο. Με το ίδιο όπλο σε μία παραθαλάσσια περιοχή του ίδιου νομού, πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν εκεί καταφέρνουν να επιβιώσουν. Και στις δύο περιπτώσεις, οι δημιουργίες τους αποτελούν αξιοθαύμαστα έργα τέχνης, τα οποία δίνουν έμπνευση σε σημερινούς καλλιτέχνες, οι οποίοι τα σχολιάζουν μέσα από δικές τους, σύγχρονες δημιουργίες.
Η έκθεση “Διαχρονικές Υφές, από την Παράδοση στη Σύγχρονη Δημιουργία”, που φιλοξενείται στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο του 59ου Φεστιβάλ Δημητρίων, παρουσιάζει έργα υφαντικής τέχνης από το Παλαιοχώρι και την Ουρανούπολη Χαλκιδικής, καθώς και τα καλλιγραφένια υφαντά και την ταπητουργία του Πύργου, τα οποία αντιπαραβάλλονται με τις δημιουργίες σύγχρονων καλλιτεχνών.
“Ο στόχος μου από την αρχή ήταν να συγκεραστούν αυτά τα δύο πεδία, η σύγχρονη τέχνη με την παράδοση, που στην αρχή φαντάζουν ετερόκλητα, αλλά προκύπτει ένα πιο στέρεο και ενιαίο σώμα και μία αρμονία στην έκθεση”, δηλώνει η εικαστικός Κατερίνα Βέλλιου, που υπογράφει την επιμέλεια της καλλιτεχνικής πρότασης και είχε την ιδέα για αυτό το “πάντρεμα” του χθες με το σήμερα.
Τα καλλιγραφένια στρωσίδια χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: το κιλίμι, η μπάντα και το χαλί. Από όλα απουσιάζει το πέλος, ενώ τα περίτεχνα σχέδια τους, κυρίως με τριαντάφυλλα, τους προσδίδουν ιδιαίτερη αξία.
Η Φωτεινή Μιχαλέου από το Παλαιοχώρι εξηγεί ότι οι κοπέλες μάθαιναν να υφαίνουν από τις μάνες τους και έπρεπε να έχουν υφάνει όλη την προίκα τους μέχρι τα 20 τους χρόνια. “Όσο πιο περισπούδαστη προίκα είχες, τόσο πιο σπουδαία νύφη ήσουν”, τονίζει.
Πρόσφυγες από τα χωριά του Μαρμαρά, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, έφτασαν στην Ουρανούπολη το 1924 και οι Λοχ, που ακολούθησαν για ανθρωπιστικούς λόγους, πρότειναν στους πρόσφυγες να κατασκευάζουν τάπητες. Η Τζόις Λοχ, βλέποντας την ανάγκη τους, τους πρότεινε να διαφοροποιήσουν τους τάπητες με σχέδια από το Άγιον Όρος.
Η έκθεση περιλαμβάνει έργα και χειροποίητα χαλιά που δανείστηκαν από την Αμερικανική Γεωργική Σχολή, καθώς και κομμάτια που είναι μοναδικά και δεν επαναλαμβάνονται, με φυσικά χρώματα από τη χλωρίδα της περιοχής.
Η έκθεση Διαχρονικές Υφές, από την Παράδοση στη Σύγχρονη Δημιουργία είναι επισκέψιμη από σήμερα έως και την 1η Νοεμβρίου, στο φουαγιέ του κεντρικού κτηρίου του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης.
