Ανακαλύψτε τρόπους αντιμετώπισης της κλειστοφοβίας και πώς να διαχειριστείτε μια κρίση πανικού. Πριν από αρκετά χρόνια, κατά τη διάρκεια της εργένικης ζωής μου, μετακόμισα σε ένα νέο διαμέρισμα στον έκτο όροφο μιας πολυκατοικίας στα Εξάρχεια, που φυσικά διέθετε ασανσέρ. Όλα φάνηκαν θαυμάσια, εκτός από ένα σοβαρό ζήτημα. Την πρώτη φορά που χρησιμοποίησα το μικρό, παλιό, ξύλινο ασανσέρ, ένιωσα όπως ένας ήρωας ιστορίας του Έντγκαρ Άλαν Πόε, έτοιμος να θαφτώ ζωντανός. Τα χέρια μου βούρκωσαν από ιδρώτα, ένιωθα μια σφιγμένη αίσθηση στο στήθος, ενώ οι καρδιακοί παλμοί μου επιταχύνονταν και ξαφνικά τα ρούχα μου με πίεζαν αφόρητα. Με τρεμάμενα χέρια, θυμάμαι να σκίζω τη λαιμόκοψη της μπλούζας μου για να μπορέσω να ανασάνω.
Μπορώ να φέρω στο νου μου πολλά τέτοια περιστατικά, και καταλαβαίνω πως αρκετοί από εσάς που διαβάζετε αυτό το κείμενο ανήκετε στην ομάδα των ανθρώπων που πάσχουν από κλειστοφοβία. Οι μεγάλες πόλεις προσφέρουν αφορμές για την εμφάνιση αυτής της φοβίας. Όπως επισημαίνει ένας κλειστοφοβικός φίλος μου, οι μεγάλες πόλεις είναι σύμβολα φιλοδοξίας, όπου για να φτάσουμε στην κορυφή, πρέπει πρώτα να συμπιεστούμε σε μικρούς χώρους όπως διαμερίσματα, τρένα και ασανσέρ. Προσωπικά, προτιμώ τις σκάλες και αποφεύγω τις πτήσεις για επαγγελματικά ταξίδια, καθώς πάντα υπολογίζω επιπλέον χρόνο για να βγω από το μετρό, περιμένοντας το συρμό με τον λιγότερο κόσμο. Αλλά ίσως να μην είναι αυτός ο κατάλληλος τρόπος να διαχειριστώ την κλειστοφοβία μου.
Η κλειστοφοβία ανήκει στις αγχώδεις διαταραχές, σύμφωνα με το Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών-5 της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρίας. Κατατάσσεται ως μια υπερβολική και μη δικαιολογημένη αντίδραση φόβου σε κλειστούς χώρους, που προκαλεί σοβαρές στρεσογόνες αντιδράσεις, όπως εφίδρωση και ταχυκαρδία. Ωστόσο, η διαφορά μεταξύ κλειστοφοβίας και απλού φόβου κρίνεται από την ένταση της δυσφορίας που προκαλεί η επαφή με το αντικείμενο του φόβου.
Αυτή η κατάσταση μπορεί να προκληθεί από βιολογικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες, με κληρονομικές επιρροές, καθώς και από προηγούμενες τραυματικές εμπειρίες. Ειδικότερα, οι διαδικασίες μίμησης και παρατήρησης εξηγούν γιατί τα παιδιά μπορεί να αναπαράγουν τις φοβίες των γονιών τους.
Η αστικοποίηση φαίνεται να συμβάλλει στην εμφάνιση της κλειστοφοβίας, καθώς η ζωή στις μεγάλες πόλεις εγκλωβίζει τα άτομα σε κλειστούς χώρους, δημιουργώντας άγχος. Η ίδια η αστικοποίηση μπορεί να λειτουργήσει και ως θεραπευτική ευκαιρία, καθώς προσφέρει τις προϋποθέσεις για την έκθεση στον φόβο.
Για να ξεπεράσουμε την κλειστοφοβία, η αποφυγή κλειστών χώρων είναι μια κακή στρατηγική, καθώς εντείνει τη φοβία. Αντίθετα, η θεραπεία συμπεριφοράς προσφέρει διάφορες τεχνικές, όπως η σταδιακή έκθεση και η απευαισθητοποίηση, οι οποίες μπορούν να βοηθήσουν στην αποκατάσταση.
Κατά την κρίση κλειστοφοβίας, είναι σημαντικό να παραμείνετε ήρεμοι. Ακολουθούν μερικές συμβουλές:
– Αναπνεύστε αργά και βαθιά, μετρώντας μέχρι το τρία σε κάθε ανάσα.
– Εστιάστε την προσοχή σας σε κάτι ασφαλές, όπως σε κάποιο αντικείμενο.
– Υπενθυμίστε στον εαυτό σας ότι ο φόβος σας δεν είναι αληθινός.
– Θυμηθείτε μια ήρεμη ανάμνηση.
– Αποδεχθείτε τα συναισθήματά σας και κατανοήστε ότι μπορείτε να τα αντιμετωπίσετε.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
