«Ο Αλέξης Τσίπρας και ο Ζόραν Ζάεφ ήταν οι συμπαθείς νεαροί πολιτικοί αυτής της Διάσκεψης του Μονάχου για την Ασφάλεια: Όχι μόνο διότι η καγκελάριος Μέρκελ εξήρε ως παράδειγμα τους πρωθυπουργούς τη Ελλάδας και της Βόρειας Μακεδονίας.
Όχι μόνο διότι οι δύο τους τιμήθηκαν στη βαυαρική πρωτεύουσα με το βραβείο Κλάιστ, που απονέμεται σε πολιτικούς οι οποίοι επιτέλεσαν εξαιρετικό έργο για την εμπέδωση της ειρήνης και την επίλυση διενέξεων.
Ο Τσίπρας και ο Ζάεφ είχαν (επίσης και) τη δυνατότητα να εξηγήσουν σε μια ωριαία συνεδρίαση πώς κατάφεραν αυτό που μοιάζει αδύνατο για πολλούς πολιτικούς: να βρουν μια συμβιβαστική λύση και να λάβουν υπόψη τα συμφέροντα του γείτονα», γράφει σε άρθρο της η Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ).
«Η ιστορία δεν πρέπει να γράφεται από εκείνους, οι οποίοι επενδύουν στο φόβο και την διαίρεση. Θα πρέπει να γράφεται από εκείνους οι οποίοι έχουν το θάρρος και την στρατηγική διορατικότητα να ανταποκριθούν στις καταστάσεις. Η ιστορία γράφεται όχι από εκείνους οι οποίοι διστάζουν, που φοβούνται και τρομάζουν μπροστά στις προκλήσεις. Η ιστορία γράφεται από εκείνους οι οποίοι τολμούν να κάνουν αλλαγές και να σταθούν -παρά τις αντιδράσεις- στη σωστή πλευρά της ιστορίας.
Μπορεί να ακούγεται λίγο ναρκισσιστικό, ο Τσίπρας όμως παρέπεμπε διαρκώς στο γεγονός ότι επέλυσε πραγματικά μια διαμάχη για την οποία και η ίδια η -δοκιμασμένη στις κρίσεις- καγκελάριος είχε πει στην ομιλία της ότι είχε πάψει εν τω μεταξύ να πιστεύει πλέον ότι μπορεί να βρεθεί λύση.
Δεν ήταν τυχαίο (λοιπόν) τα γεγονός ότι ο επικεφαλής της Διάσκεψης για την Ασφάλεια, ο Βόλφγκανγκ Ισινγκερ, προγραμμάτισε να ανέβουν στο βήμα ο πρόεδρος της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς και ο Κοσοβάρος ομόλογός του Χασίμ Θάτσι και το πρώτο ερώτημα που τους έθεσε ήταν γιατί δεν καταφέρνουν αυτό που πέτυχαν ο Τσίπρας και ο Ζάεφ», καταλήγει η FAZ.
