Μυλοπόταμος: Η λογική «Εμείς εδώ λύνουμε τα προβλήματά μας διαφορετικά» αδικεί του Κρητικούς

Η ψυχολόγος Στέλλα Αργυρίου αναφέρθηκε στην ακραία επίθεση στους Γερμανούς τουρίστες στην Κρήτη


Η κ. Αργυρίου είπε σχετικά στην εκπομπή «Κοινωνία Ώρα ΜEGA»:

propoli

«Σίγουρα όλα αυτά τα περιστατικά είναι λυπηρά και δεν μας εκφράζουν σαν λαό, και δεν κάνουν καλό συνολικά. Είναι μία παρακαταθήκη που υπάρχει σε κάποιες περιοχές. Παλαιότερα οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν τη βία, όχι στον βαθμό που χρησιμοποιείται σήμερα. Όταν λέμε βία, εννοούμε με την έννοια της πατριαρχικότητας, οι κοινωνίες που είναι «κλειστές», υπήρχε κάποιος που είχε τον έλεγχο, αλλά όχι με αυτή την έννοια που το χρησιμοποιούμε σήμερα», είπε αρχικά.

«Σήμερα θεωρούμε ότι με την έκφραση αυτού του τύπου της βίας, ξαναπαίρνουμε τον έλεγχο. Έχει χαθεί λοιπόν, σε κάποιες κοινωνίες η επικοινωνία, ο σωστός τρόπος να εκφράζουμε τα “θέλω” μας. Είμαστε ένας λαός με παιδεία και το χάνουμε με αυτές τις περιπτώσεις. Οι γονείς κάνουν πολλή δουλειά στο σπίτι, ωστόσο το διαδίκτυο είναι ο «ύπουλος εχθρός» που δυστυχώς είναι ο τρίτος γονιός σε κάποια σπίτια, και είναι ανεξέλεγκτος. Πολλές φορές άκριτα υπάρχει μιμητισμός όταν στο σπίτι δεν υπάρχει επικοινωνία, όταν δεν συζητάμε με τα παιδιά μας, όταν υπάρχει μία παρακαταθήκη όπως για παράδειγμα ότι “εμείς στην Κρήτη λύνουμε τα προβλήματά μας διαφορετικά”, που πραγματικά αδικεί την Κρήτη αυτό το πράγμα, γιατί είναι φιλόξενοι άνθρωποι», πρόσθεσε η κ. Αργυρίου.

Από τα σπίτια μας πρέπει να ξεκινήσει η παιδεία και να περάσει στη συνέχεια στο σχολείο. Σωστή δουλειά δεν γίνεται μόνο με τα λόγια. Τα παιδιά ακολουθούν το παράδειγμα των γονιών, αυτό που κάνουν οι γονείς στο σπίτι. Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στο σπίτι. Όταν προσπαθούμε με τα λόγια να περάσουμε κάτι στο παιδί μας στο σπίτι και η συμπεριφορά μας είναι αντίθετη, το τελευταίο θα επικρατήσει στη συμπεριφορά του», κατέληξε η ψυχολόγος.

Δείτε επίσης: Τραγωδία στο Φαλακρό: Ανατριχιαστική μαρτυρία – «Σαν να έσκασε μία βόμβα δίπλα μου και τους βλέπω όλους σκόρπιους»

Loading